De gedachten van vandaag

Wat gaat er door je heen op zo'n dag als deze?
Of je wel voldoet, wat je met jezelf aanmoet, en het zijn zoals je bent..
Het buitengesloten voelen, maar dat je het ook wel prima vindt, het gooien van een boek door iemands brievenbus als verjaardagscadeau, maar toch maar niet, omdat je het niet weet.. En dat degene wellicht toch te laat de brievenbus opent of om dan toch ongewild familie tegen te komen bij de uitgang. En de energie maar bij jezelf gaat houden..
Het wandelen met een baby, mutsje op, mutsje af, hapjes en flesjes op gezette tijden, niet rijden over teveel hobbels... Wat een gedoe. Maar ze is ook wel erg schattig..Zal ik ooit kinderen krijgen? Toen ze wegwaren helemaal raar, van de verhoudingen, energieen die kruisten, niet kloppen, ergernissen en oud zeer...
Het eten van een groot ijsje, foto's maken van een vriendin bij een boom, mijn vriend... Maar dan denken: door die fotosessie missen we de essentie van de rust.. Dat ijsje houd me ergens bezig de hele dag... honger, snaaien... maar ook weten dat daar genoeg calorieen inzit.
Drukte bij de kermis, zou er altijd al zo'n scheiding hebben bestaan in het volksvermaak? Het gepeupel en de gezinnen gaan naar een kermis, de andersdenkenden en de zogenaamde elite niet..
Die liefde, die een ontmoeting zou moeten zijn, geen relatie.. Over vrijheid. En de verschillen. Over de beeldvorming van mij, van hem. En of dat past.. Ben ik slechts een (ex) secretaresse of ziet hij wie ik ben? Over mijn constatering dat hij wel erg gestructureerd leeft en de wetten en regels kent.. Maar tegelijkertijd ontdekken dat ik zeker ook structuren ken, en niet altijd loslaat, vaak niet spontaan ben en ook op afspraak werk..
Het mezelf op foto's terugzien vandaag en dan denk: ik zie er niet uit.. Moe.. En ook: ik ben wederom dunner dan mijn werkelijkheid mij vertelt...en toch ook wel lange wimpers. Hoe kan iemand van mij houden?
Dat ik vandaag veel minder voor hem voel dan de dag ervoor en dat het niet erg is, of misschien toch? Ben ik dan geschrokken van al mijn bevindingen over structuren of denk ik dat ik het niet waard ben? Of is het gewoon niet wat het moet zijn?
Dat ik naar yogales ga, die wat moeilijk op gang kwam door wat stijfheid, maar die uiteindelijk erg goed was. Wetend dat het slechts een afleiding is voor mij, een vorm van beweging die mijn ego voedt, die echter ook een zekere doorstroming, rust en structuur (jawel) biedt.
Dat ik morgen moet werken en hoe jammer ik dat vind, aangezien ik vanochtend voor het eerst een klein beetje langer kon slapen, en pas 9.30 opstond, in plaats van het om 6.00 of 7.00 klaarwakker zijn.

En zo kan ik nog drie dagen vullen met alleen de gedachten van vandaag.

Ik ga maar douchen en slapen. Morgen weer een dag, vol met gedachten.