Met een Mercedes naar Ikea

Had een bijzondere date met F. Eten bij de Ikea, met een Mercedes er naar toe (een oudje en foute weliswaar), een rode roos gekregen. Daarna nog een drankje op een verwarmd terras. En maar praten, hij vooral, over allerlei Will Smith momenten (Pursuit of Happiness) uit zijn leven. Wat heeft hij moeten vechten en wat heeft hij al bereikt! Hoe hij zijn kamer heeft gevonden in Eindhoven, stageplekken, afstudeerplekken moeten vinden. Maar wel gedaan en gevonden- zonder officeel zijn verblijfsvergunning op zak te hebben.. Op een scooter van Enschede naar Eindhoven, daar een week in een AZC slapen, zich erin geluld, en een kamer gevonden uiteindelijk.
Hij liet een keer een traan, toen hij sprak over de grote onzekerheid, niet te weten of hij zijn studie kon afronden, omdat hij niet wist of hij een verblijfsvergunning kon krijgen, maar wel bij een bedrijf zijn afstudeerproject doen. En dat niemand vertellen.
Op de fiets naar taalles van Enschede naar Almelo, omdat hij zonder verblijfsvergunning en adres niet bij het ROC terecht kon. Algauw toch meer kansen gekregen en niveau 5 gehaald via een soort tolkopleiding binnen een jaar.
Hij komt uit een warm en rijk nest, zijn ouders wonen nog in Teheran, zijn broers hier. Maar hier het dus doen met dat wat hij heeft. Bevlogen, trots en rijk!
Hij gaat het nog ver schoppen. Nu een leerwerkplek bij Siemens, ik wens hem uit het diepste van mijn hart een vaste baan, zodat hij zijn doel bereikt. Er is iets materieels te leren nog voor hem. Ik ben dankbaar dit te mogen horen en meemaken..Leerzaam en zo blik verruimend..

Ik gaf hem bij het afscheid een zoen op zijn wang, ik hoop hiermee niet teveel verwachtingen te scheppen, maar het was gewoon mooi en maf. De roos pronkt op mijn tafel doet me ook denken aan Roemi, ik glimlach en ik heb U lief. Ik leef en het is dinsdag.