De met precisie gekrulde
Bijna zijden blaadjes
In grote knoppen
Stralen in een vaas
Maken in de chaos
Een plekje zen
Staren me aan,
-Of, bedenk ik me dwaas:
Staar ik naar hen?-
Ze openen verlegen hun koppen
Zuiveren teder en betoveren
Een stukje huis
En heel even veroveren
Zij
Een beetje ruimte in mij
Ik ruik roos maar zie vanille
Met een kneepje citroen
Zo ook plots zie je
De weg naar verval
Mag dit stilleven aub nog even duren?
Ik mag graag eens een keer weer voelen
En in heelheid turen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten