Gedoe

Ik voel me zo koud
Een warme kop thee,
Een druppel op een gloeiende plaat
Want de plaat gloeit niet
En geeft niet mee

Inwendig ook, de kilte
Mijn stemmen negerend
Die van vermoeidheid,
Eenzaamheid,
Het gebrek aan stilte
Achteraf vooral alarmerend

Hoewel wetend
Dat we allen sterren zijn,
Mee moeten geven
En hol
Als bamboe

Ik ben zo moe
Al tijden
Wil ik
Vecht ik
Maar wil ik niet meer
Dan liefde
Balans en van alles in die sfeer
Al tijden
Wil ik
Geen telefoon,
Zogenaamde allergie
Maar echtheid
Geen strategie
Maar aanraking
Een vader moeder kind
Een echte vrind
Een iemand die weet

Ik ben zo moe
Van al het gedoe
Dat leven heet

WW27-11-2008