Sterven is zoiets mafs, eigenlijk sterven we iedere dag een beetje. Maar als het dan zover is, dat bijvoorbeeld iemand komt te overlijden dan worden we zo geconfronteerd met onze eigen doodsangst. Het is ook eng, want niemand weet zeker wat er dan gaat gebeuren. Alles is te herleiden naar een soort doodsangst.
Maar het heeft ook helende krachten in zich, banden worden hersteld: door de kwetsbaarheid en onze eigen angst gaat men relativeren, levens beteren, beloftes maken en creeert men een soort saamhorigheid. Is dat echt?? Doen we dat vanuit ons hart of vanuit onze angsten?
Het maakt wel wat los, hoe dan ook, het brengt een bepaalde energie met zich mee. Ik realiseerde bij het afscheid nemen van mijn oom (vaders kant) dat ik bepaalde zaken meedraag van die kant van de familie. Het raakt me dieper dan toen bijvb. mijn opa van moeders kant overleed. Mijn vaders kant kent diepe wonden, veel oud zeer. Dat raakt me enorm op zulke momenten. Je ziet velen dan ook slechts op begrafenissen of crematies. Dan zou je juist zeggen, zoals mijn broer dat ook ervaart, dat je er niet veel bij voelt. Voor mij geldt dus het tegenovergestelde; zou ik meer genetisch materiaal in me hebben van mijn vaders kant? Een diepere bloedband hebben of
heeft het te maken met de energie die overeenkomsten kent of moet ik in zo'n geval denken aan mijn eigen gevoeligheid? En draag ik dus wonden, oud zeer met me mee?
De helende kracht heb ik vanavond letterlijk meegemaakt. Mijn vriendin/tante en ik hadden geen contact een tijd. Bij de kist zei ze dat alles goedkomt, en dat ze heel veel van me houdt. Ik brak, huilde. Het luchtte op en zei dat ik ook van haar houd. Toen ik thuiskwam, was ik in de war. Is dit wat uit het hart komt of zijn we door de omstandigheden meegesleept?
Aan de andere kant was het goed, er is een opening.
Ik merk steeds dat ik het gevoel heb dat ik er niet mag zijn. Dat ik ga nadenken hoe mijn afscheid zal zijn en hoe dat dan verloopt voor mijn nabestaanden. Dat het nest waar ik uit voort kom allemaal maar fake is, aan een zijden draadje hangt..
dinsdag 30 oktober 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten